Η καθημερινή πραγματικότητα των ενηλίκων είναι συνυφασμένη με τις ευθύνες που έχουν για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους. Η ενήλικη ζωή βρίσκει την ικανοποίηση και ελπίζει για την ευτυχία της, ξεπερνώντας καθημερινώς μικρά ή μεγάλα προβλήματα. Η ζωή μας, καθότι μας επιφυλάσσει χαρές, όλες είναι αποτέλεσμα σωστών αποφάσεων που πήραμε μετά από προβλήματα ή προβληματισμούς.
Τα παιδιά δε θα μπορέσουν ποτέ να μπουν στη δική μας πραγματικότητα, εάν αυτή δεν απομυθοποιηθεί από τα ίδια μέσα από μύθους και παραμύθια. Το παραμύθι, αυτή η «ονειρική όχθη» των παιδιών, αποτελεί τη «βάρκα» που θα τα φέρει απέναντι, σε μας τους ενήλικες στη σκληρή πραγματικότητα, η οποία φαίνεται φοβιστική γι’ αυτά.
Με άλλα λόγια, τα παιδιά πρέπει να βρουν έναν κατάλληλο τρόπο να αγγίξουν τη δική μας πραγματικότητα, ώστε να την αποδεχθούν σιγά σιγά χωρίς να τρομάξουν ή να πονέσουν. Τότε θα έχουν την ικανότητα να την εκτιμήσουν, γιατί θα έχουν μάθει να απομυθοποιούν τις δυσκολίες και να αισθάνονται ικανά ως ενήλικοι πλέον στο πώς να αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα…
- Να διηγούμαστε παραμύθια – Τα παραμύθια είναι ο καλύτερος τρόπος για να έχουμε πρόσβαση στον εσωτερικό κόσμο του παιδιού.
- Πρόβλημα και Επίλυση – Τα παραμύθια μας διδάσκουν να αντιμετωπίζουμε με δημιουργικό τρόπο τα προβλήματα, αλλά και να τα επιλύουμε.
- Η παρουσία του ενηλίκου – Η παρουσία του ενηλίκου που διηγείται είναι απεριόριστα καθησυχαστική για το παιδί.
- Το αγαπημένο παραμύθι – Να διηγούμαστε στο παιδί το παραμύθι που προτιμά για όσο καιρό το επιθυμεί: προφανώς ανταποκρίνεται σε κάποιο πρόβλημά του.
- Τα κλασικά παραμύθια – Τα κλασικά παραμύθια είναι σε γενικές γραμμές κατάλληλα για το παιδί γιατί ακολουθούν τη δομή «Αρχή – Κρίση – Επίλυση».
- Οι κακοί – Να μη φοβόμαστε μήπως τρομάξουμε τα παιδιά με μάγισσες και δράκους: επιτρέπουν την προβολή αρνητικών στοιχείων, αρκεί στο τέλος να επικρατούν οι καλοί.
- Το καλό τέλος – Το ευτυχές τέλος είναι απαραίτητο για τα παιδιά. Να μη διηγούμαστε ποτέ παραμύθια που έχουν άσχημη κατάληξη.
- Ποτέ διδακτικά παραμύθια που τιμωρούν – Να αποφεύγουμε τα διδακτικά παραμύθια που τιμωρούν: είναι βλαβερά.
- Κουλτούρα – Να διηγούμαστε παραμύθια που ανήκουν στη δική μας κουλτούρα. Τα παραμύθια που προέρχονται από πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς είναι ακατανόητα για ένα παιδί.
- Να αφεθούμε στη φαντασία μας – Όταν επινοούμε ένα παραμύθι, να αφηνόμαστε στη φαντασία μας χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, παρά μόνο για να φτάσουμε τελικά σε μια θετική έκβαση.
Πώς να διηγούμαστε ένα παραμύθι … και να επινοούμε άλλα εκατό. Πάολα Σανταγκοστίνο.
