ΤΙ ΘΑ ΖΗΤΟΥΣΕ ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ (ΔΕΠ-Υ) ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ

Η πάθησή μου είναι μια πραγματικότητα. Είναι ένα σύνδρομο. Δυστυχώς καταγράφω ότι πέσει στην αντίληψή μου χωρίς να μπορώ να το φιλτράρω. Μαθαίνω με έναν ανοργάνωτο και τυχαίο τρόπο και «πετάγομαι» από το ένα θέμα στο άλλο χωρίς να μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου.

Δεν είμαι χαζός/χαζή. Το ξέρω ότι δυσκολεύομαι να μάθω κάποια απλά πράγματα. Όμως την ώρα που προσπαθώ να συγκεντρωθώ, το σώμα μου ζητάει να κουνηθώ και το μυαλό μου δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί σε αυτό που προσπαθώ. Πόσο με κουράζει αυτό!

Όταν με ρωτάνε ευθέως για ένα γεγονός, δεν είμαι σε θέση να το περιγράψω ή μιλάω λίγο γι’ αυτό. Επίσης, όταν γράφω γρήγορα, ο γραφικός χαρακτήρας μου είναι άσχημος, σχεδόν δυσανάγνωστος, κάτι που με απογοητεύει πολύ και ας μην το δείχνω. Τέλος, όταν διαβάζω, δεν καταφέρνω να κατανοήσω το κείμενο και πολλές φορές πρέπει να μου το εξηγήσετε ξανά και ξανά.

Δε θέλω δραστηριότητες πάνω από τις δυνάμεις μου. Κουράζομαι και απογοητεύομαι. Περιμένετε, θα μεγαλώσω.

Οι δυσκολίες μου που συνδέονται με τη διατήρηση της προσοχής και τον αυτοέλεγχό μου χειροτερεύουν ή καλυτερεύουν κατά περιόδους χωρίς να υπάρχει κάθε φορά λογική εξήγηση για αυτό. Βλέπω πόσο χαίρεστε όταν είμαι καλύτερα και βλέπω πόσο απελπίζεστε όταν «ξαναπέφτω».

Μην πέφτετε σε αντιφάσεις. Με μπερδεύετε έτσι αφάνταστα και με κάνετε να χάνω την πίστη μου σε εσάς.

Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο και κουραστικό να έχετε ένα παιδί σαν εμένα. Σας ζαλίζω όλη την ώρα και συχνά ντρέπεστε για εμένα. Μη φοβάστε να είστε σταθεροί μαζί μου. Αυτό θα με κάνει να νιώθω περισσότερη σιγουριά. Έτσι βάζετε τάξη στο χάος μου.

Μην ξεχνάτε όταν με βλέπετε να είμαι πολύ ενοχλητικός και η συμπεριφορά μου είναι πολύ αρνητική (μπορεί να χτυπάω ή να βρίζω) ότι δε θέλω να σας πληγώσω. Θέλω να είμαι «καλός» και να με αγαπάτε, αλλά δεν μπορώ να είμαι ήρεμος. Άλλωστε, έχω πληγωθεί πολύ και από την απόρριψη από τους συμμαθητές  και πιθανά από τους δασκάλους μου.

Μη με βομβαρδίζετε με την έννοια του «καλού παιδιού». Κάποιες φορές θα γίνω και «κακός» («ή»). Αγαπάτε με για αυτό που είμαι και δώστε μου να καταλάβω τι έκανα (θετικό ή αρνητικό, επιβράβευση ή επίπληξη).

Έχω μία μεγάλη υπερευαισθησία που συνδέεται με παρορμητικότητα και κατευθύνεται από το συναίσθημά μου με αποτέλεσμα να μην αντέχω την κριτική. Η διάθεσή μου μπορεί να αλλάξει γρήγορα και πολύ έντονα εξαιτίας κάποιων πολύ μικρών και ασήμαντων πραγμάτων. Θέλω να το ξέρεις αυτό κάθε φορά που με βλέπεις να κάνω «έκρηξη».

Μη μου αφαιρείτε το δικαίωμα του να θυμώνω, ακόμη και μαζί σας. Είναι και αυτό συναίσθημα και πρέπει να εκδηλωθεί. Προστατεύστε με από το θυμό μου και μάθετέ με να τον διοχετεύω σωστά.

Μη μου δίνετε επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάτε.

Μη με απειλείτε, μη με εκβιάζετε. Έτσι δε μαθαίνω, φοβάμαι και ίσως καταφύγω στην ψευτιά ή στην επιθετική ενέργεια για να καλύψω το φόβο μου.

Μη μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο αν μπορείτε. Αυτό μου κάνουν όλοι και συνέχεια γιατί είμαι «άτακτο» και «κακό» παιδί. Θα προσέξω περισσότερο αυτό που θα μου πείτε, αν μου μιλήσετε ήρεμα, μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας. Επίσης, μη μου κάνετε συνεχώς παρατηρήσεις γιατί τότε θα χρειασθεί να προστατεύσω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.

Έχω έντονο το αίσθημα του δικαίου. Θυμώνω πολύ και αισθάνομαι άχρηστος όταν με αδικείτε. Με ενοχλεί όταν με κατακρίνετε για κάτι που δεν μπορώ να κάνω. Το ξέρω ότι δεν μπορώ να το κάνω και θυμώνω κι εγώ με τον εαυτό μου!

Μη διανοηθείτε ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σας αν μου ζητήσετε συγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σας μου δημιουργεί πολύ θερμά συναισθήματα απέναντί σας και μου μαθαίνει να ζητώ κι εγώ συγνώμη για τα σφάλματά μου (που μάλλον είναι και αυτά πολλά).

Μη μου δημιουργείτε το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα (ενοχή). Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω και μειώνεται η αυτοπεποίθησή μου.

Έχω διαφορετικούς βιορυθμούς και μπορεί να κοιμάμαι λιγότερο από ότι τα άλλα παιδιά. Ο εγκέφαλός μου χρειάζεται χρόνο για να μπορεί να «αποσυνδεθεί». Έτσι, το πρωί συχνά χρειάζομαι χρόνο για να ξεκινήσω κανονικά τη μέρα μου και συχνά είμαι από το πρωί κουρασμένος.

Μη δίνετε μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα – ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζητούσα.

Δε δέχομαι εύκολα τη σωματική επαφή. Έχω αυτό που λένε απτική αμυντικότητα. Δέχομαι από μερικούς ανθρώπους χάδια, ενώ δεν μπορώ από άλλους. Αυτό δε σημαίνει ότι τους αντιπαθώ. Μάλλον προτιμάω τα ελαφριά χάδια στην πλάτη.

Αντιμετωπίζω δυσκολίες με τους συνομηλίκους μου, καθώς με την παρορμητικότητά μου δείχνω συχνά μικρότερο από την ηλικία μου κάνοντας «χαζά» πράγματα. Το ξέρω ότι αντιδρώ με παρορμητικό, συχνά υπερβολικό τρόπο. Ξαφνικά ενεργώ με απρόβλεπτο τρόπο, πετάγομαι ή λέω κάτι άσχετο με τη συζήτηση την ώρα που οι άλλοι μιλούν, καταστρέφω κάποιο αντικείμενο, δεν τηρώ τους κανόνες του παιχνιδιού, θυμώνω εύκολα ή δείχνω προσβεβλημένο. Εξ αιτίας αυτού οι άλλοι ενοχλούνται ή πιστεύουν ότι « δεν είμαι στα λογικά μου». Συχνά, δε με θέλουν στα σπίτια τους και αυτό σας έχει απομονώσει από τις παρέες σας.

Μη με συγκρίνετε με άλλα παιδιά. Νιώθω πολύ άσχημα, χάνω τον εαυτό μου. Είμαι μοναδικός (ή).

Μη με προστατεύετε από τις συνέπειες των πράξεών μου. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.

Τα πηγαίνω καλύτερα με αρκετά πιο μεγάλα παιδιά (αυτά εκτιμούν αφενός το γεγονός ότι επικοινωνούν εύκολα μαζί μου χάρη στην προθυμία μου να ασχοληθώ με νέα πράγματα και επιπρόσθετα, πιστεύουν ότι ασκούν επίδραση πάνω μου). Επίσης, τα πηγαίνω καλά και με αρκετά μικρότερα παιδιά (αυτά επωφελούνται από την ανάγκη μου να πάρω ρόλο δυνατού και να προσφέρω βοήθεια, τη στοργικότητά μου και τον ταχύτατο ρυθμό με τον οποίο αλλάζω νέα παιχνίδια). Με τους συνομήλικους τα καταφέρνω καλά όταν αυτοί έχουν την ίδια ή ακριβώς την αντίθετη ιδιοσυγκρασία, ειδικά στην παιδική και εφηβική ηλικία.

Μην ξεχνάτε πόσο δύσκολα μεγαλώνω όπως όλα τα παιδιά, περνώντας από διάφορες φάσεις. Σταθείτε δίπλα μου σε κάθε στιγμή και προσπαθήστε σας παρακαλώ να προσαρμόζετε την στάση σας στις ανάγκες μου.

Μη με παραχαϊδεύετε (υπέρ – προστασία). Ξέρω πολύ καλά πως δε θα πρέπει να μου δίνετε οτιδήποτε ζητώ. Σας δοκιμάζω για να δω. Θέλω να μάθω να αντέχω στις ματαιώσεις, αλλιώς υποφέρω.

Παίξτε μαζί μου. Σας θέλω γιατί μου αρέσετε.

Πηγαίνετέ με σε κάποιον ειδικό για να με βοηθήσει. Πιστέψτε με, δεν μπορείτε από μόνοι σας να αντιμετωπίσετε αυτό που μου συμβαίνει.

Ελάτε σε συνεργασία με το δάσκαλό μου. Έτσι κι εκείνος θα καταλάβει ότι προσπαθείτε για μένα και δεν είναι μόνος του, αλλά κι εγώ θα ξέρω ότι δεν είμαι μόνος μου στον αγώνα μου.

Μη προσπαθείτε με τις ερωτήσεις σας να μου προσφέρετε έμμεσα την απάντηση. Έχω δικαίωμα να έχω τη δική μου γνώμη. Δώστε μου περιθώρια να την πω και να εκφράσω τα συναισθήματά μου.